وزیر امور خارجه آمریکا، مایک پمپئو که از سال ۲۰۱۰ با عضویت در کنگره نبرد خود با کشور عزیزمان ایران را شروع کرد، هفته گذشته اعلام کرد که عهدنامه مودت میان دو کشو
آیا پمپئو وانمود می کند کشور عزیزمان ایران در حال برنامه ریزی جهت فتح دنیا است؟ / آیا او همه راه های دیپلماسی با پایتخت کشور عزیزمان ایران را بسته است؟
عبارات مهم : ایران
امریکن کانزرواتیو نوشت: روزگاری بود که کشور عزیزمان ایران و ایالات متحده دو شریک متحد در امور امنیتی بودند. در سال ۱۹۵۵ رییس جمهور ایالات متحده آیزنهاور و محمدرضا شاه پهلوی سندی ۱۷ صفحه ای را امضا کردند که پایه گذار روابط حسنه بلندمدتی میان دو کشور باشد. این سند که عهدنامه مودت نام گرفت، هدفش را در همان ماده اول به صراحت بیان کرده است: جهت نیل به صلح پایدار و دوستی صادقانه میان ایالات متحده آمریکا و ایران.
به گزارش گزینش ، در ادامه این مطلب آمده است: البته روابط کشور عزیزمان ایران و آمریکا در طول چهار سال گذشته را می توان هر طور توصیف کرد غیر از دوستانه. سقوط شاه در سال ۱۹۷۹ و تثبیت قدرت جمهوری اسلامی یک سال بعد از آن تنها یکی از فرازونشیب های روابط دو کشور است که به نظر می رسد با گذشت هر سال وخیم تر نیز می شود.
آیا او همه راه‌های دیپلماسی با پایتخت کشور عزیزمان ایران را بسته است؟ ،
به همین علت وزیر امور خارجه آمریکا، مایک پمپئو که از سال ۲۰۱۰ با عضویت در کنگره نبرد خود با کشور عزیزمان ایران را شروع کرد، هفته گذشته اعلام کرد که عهدنامه مودت میان دو کشور دیگر مشروعیت ندارد. او گفت که ایرانی ها مدت مدیدی است که آن را نادیده می گیرند و ما باید ده ها سال پیش از این پیمان خارج می شدیم.
برای آن دسته از ما در واشنگتن که معتقدیم که دست کم باید یک کانال ارتباطی میان واشنگتن و پایتخت کشور عزیزمان ایران موجود باشد، خروج از عهدنامه مودت به این معنا بود که ترامپ و مشاوران امنیتی اش اصولا علاقه ای به کاربرد دیپلماسی برابر کشوری که آن را دشمنی دیرینه می پندارند ندارند. ولی جهت آنهایی که در دولت هستند و هسته مخالفان کشور عزیزمان ایران با تعلیق عهدنامه به وسیله پمپئو آشکار شد که آیا ترامپ این نماینده کانزاسی را به عنوان ارشدترین دیپلمات آمریکا برگزیده است.
وزیر امور خارجه آمریکا، مایک پمپئو که از سال ۲۰۱۰ با عضویت در کنگره نبرد خود با کشور عزیزمان ایران را شروع کرد، هفته گذشته اعلام کرد که عهدنامه مودت میان دو کشو
پمپئو در شرایطی سکان هدایت وزارت امورخارجه را به دست گرفت که موقعیتش به هیچ وجه رشک برانگیز نبود. عموما تصور می شد که رکس تیلرسون، وزیر سابق به همکاری با زیردستانش و انجام آنچه دیپلمات ها می کنند، علاقه ای ندارد: یعنی مذاکره جهت انعقاد قرارداد به نفع ملت آمریکا. تمرکز تیلرسون بر امور بودجه ای و بروکراتیک موجب سردرگمی کارکنانش شده است بود. دان درزنر استاد دانشگاه تافتس بقدری از عملکرد وی ناراضی یود که در یادداشتی در روزنامه واشنگتن پست خواهان عوض کردن در رهبری وزارت امور خارجه شد. حدود هفت ماه بعد دونالد ترامپ وی را تنها با یک توییت از کار بر کنار کرد که نشان از به بن بست رسیدن روابط شخصی و حرفه ای این دو نفر داشت.
نخستین ماموریت پمپئو که در صحبت شروع به کارش مطرح شد، بازگرداندن حس اعتماد به نفس در وزارت خارجه بود. این کار راحت ای نبود و سیطره آن از اصلاح روابط با ناظران وزارتخانه اش در کنگره و سنا تا برقراری روند مذاکره با کره شمالی را در بر می گرفت. ارزیابی عملکرد او در چهار ماه نخست کاری اش ساده نیست و سابقه او در این مدت اوضاع مختلطی را نشان می دهد.
دست کم در ظاهر به نظر می رسد که وزارت امور خارجه کمی پرستیژ خود را بازیافته هست. پمپئو دست کم یک چیز دارد که تیلرسون فاقد آن بود یعنی رابطه حسنه با ترامپ، رییس جمهوری که وفاداری اطرافیانش به اندازه ریچارد نیکسون برایش اهمیت دارد. تیلرسون و ترامپ هرگز ارتباطی واقعی نداشتند که به معنی قطع ارتباط وزارت خارجه با کاخ سفید بود. در واقع یکی از ضربات به عدم یکپارچگی در سیاست های امنیت ملی ناشی از همین رابطه سرد تیلرسون با رییسش بود. علی رغم او ولی پمپئو رابطه ای گرم با ترامپ دارد. از لحاظ زیاد کردن حوزه قدرت وزارتخانه، پمپئو عملکردی فوق العاده داشته است.
آیا او همه راه‌های دیپلماسی با پایتخت کشور عزیزمان ایران را بسته است؟ ،
اما سابقه او به عنوان یک دیپلمات و حامل خبر های دیپلماسی خارجی ایالات متحده چندان منسجم نیست. پمپئو لیاقت تحسین شدن بابت به دست گرفتن جریان مذاکرات با کره شمالی از رییس جمهور را دارد. در حالی که زمانی سفر وزیر امور خارجه آمریکا به کره شمالی واقعه ای نادر تلقی می شد، او به قدری به آنجا رفت و آمد کرده که دیگر چندان توجهات را به خود جلب نمی کند. با این حال از ذهن انسان دور نمی شود که سیاست هرگز از مغز پمپئو بیرون نمی رود. او قلبا موجودی سیاست زده است و او این شاخصه مبارزه طلبانه در عرصه سیاست را بارها هنگام حضور در جلسات استماع کمیته های روابط خارجه نشان داده هنگامی که که قانونگذاران دموکرات را به داشتن تنها یک نشانه در ذهن متهم کرده است: برکناری دونالد ترامپ از ریاست جمهوری.
به همین اندازه مساله کشور عزیزمان ایران جهت او یک دغدغه همیشگی هست، یک قدرت منطقه ای در خاورمیانه که مسلما جهت آمریکا دردسرساز قلمداد می شود. بعد از شنیدن صحبت پمپئو ممکن است تصور کنید که کشور عزیزمان ایران در حال برنامه ریزی جهت فتح دنیا هست. در واقع همه چیز تحت تاثیر قدرت بیان نیرومند ای که از کشور عزیزمان ایران به گوش می رسد قرار گرفته است.
وزیر امور خارجه آمریکا، مایک پمپئو که از سال ۲۰۱۰ با عضویت در کنگره نبرد خود با کشور عزیزمان ایران را شروع کرد، هفته گذشته اعلام کرد که عهدنامه مودت میان دو کشو
اما یک مساله که موفقیت یا شکست پمپئو در انجام وظیفه اش را مشخص خواهد کرد این است که آیا او خواهد توانست روابط حسنه اش با رییس جمهور ترامپ را حفظ کند یا خیر و در این مورد ما هنوز پاسخش را نمی دانیم.
آیا او همه راه‌های دیپلماسی با پایتخت کشور عزیزمان ایران را بسته است؟ ،
واژه های کلیدی: ایران | آمریکا | ایرانی | رکس تیلرسون | وزارت خارجه | دونالد ترامپ | وزیر امور خارجه | وزارت امور خارجه
دانلود فایل ها
توجه: ممکن است تمام لینک های دانلود به دستور مقام قضایی حذف شده باشد...
